Epileptološka škola

Savez Liga za borbu protiv epilepsije Jugoslavije duguje posebnu zahvalnost farmaceutskoj kompaniji Sanofi-Aventis, Predstavništvu za Srbiju i Crnu Goru u Beogradu i Hemofarm koncernu (ZorkaPharma), na izvanrednoj tehničkoj pomoći u organizaciji Škole, pripremi štampanih materijala i srdačnoj dobrodošlici. Upravi Medicinskog fakulteta u Podgorici izažavamo zahvalnost zbog srdačne dobrodošlice, ustupanja savremeno opremljenog prostora Dekanata (amfiteatar, učionice sa opremom za video prezentacije, prostorija za pripremu predavača i sala za koktele), kompjuterske učionice i tehničku podršku osoblja Dekanata. Posebnu zahvalnost dugujemo G-inu Prodekanu Medicinskog fakulteta, Prof.dr Bogdanu Ašaninu koji je u ime ko-organizatora i domaćina, MF u Podgorici srdačno pozdravio sve polaznike i poželeo im uspešan rad. Predstavici farmaceutskih kompanija, dr Miroslav Naglić (Sanofi-Aventis) i dr Dušan Đurić (Hemofarm koncern- ZorkaPharma) su zatim pozdravili učesnike Škole i izrazili spremnost da i ubuduće pomažu edukaciju naših epileptologa. Osoblje Klinike za neurologiju KC Crne Gore na čelu sa dr M.Čukić, toplom i srdačnom dobrodošlicom primilo je polaznike Škole, koji su se u gostoprimljivoj i prijatnoj atmosferi upoznali sa Klinikom.

Socijalni program

Osoblje restorana Hotela «Ljubović» u Podgorici, (zahvaljujući sponzoru škole), uz odličnu muziku i dobro odabran vakalni sastav, organizovalo je izuzetno prijatno celovečernje druženje polaznika.

Medijska podrška

Prvi program RTV Crne Gore u okviru jutarnjeg programa 11,novembra 2005. preneo je intervu sa Asist.dr Slavicom Vujisić, potpredsednikom Saveza Liga u kome je gledaocima pružena informacija o Epileptološkoj školi, najavljena je 7. Škola u Podgorici i ukratko su prikazani edukativni program i učesnici Škole.

Televizija In u okviru emisije In family prenela je nekoliko intervuja organizatora i učesnika 7. Epileptološke škole (Prof.dr N.Jović, Prof.dr Ž.Martinović, Asist.dr S.Vujisić, dr M.Čukić) na teme iz epileptologije i edukativnog ciklusa koji organizuje naš Savez Liga za borbu protiv epilepsije. Dnevne novine „Dan“ i „Pobjeda“ su prenele veomna zapažene intervuje koje su tokom održavanja Škole, Prof.dr Ž.Martinović, Prof.dr N.Jović, Asist.dr S.Vujisić i dr M.Čukić dali novinarima.

Tekst objavljen u listu „Pobjeda“

MEDICINA: EPILEPSIJA – BOLEST O KOJOJ NE ZNAMO PUNO

Zivot bez straha i stigme

U SVIJETU OKO 50 MILIONA LjUDU boluje od epilepsije, koja podjednako pogada i muskarce i zene. Bolest nastaje usljed naglog praznjenja celija u jednom dijelu mozga, sto remeti rad cjelokupnog nervnog sistema i dovodi do grcenja tijela i gubitka svijesti

Epilepsija, u narodu poznatija kao padavica, bolest je nervnog sistema, koja zbog svojih karakteristika predstavlja ozbiljan medicinski i socijalni problem. Nastaje usljed naglog praznjenja celija u jednom regionu mozga, sto remeti rad cjelokupnog nervnog sistema i dovodi do grceva tijela, gubitka svijesti i drugih pratecih simptoma.
Smatra se da u svijetu ima oko 50 miliona ljudi koji boluju od epilepsije. Incidenca ove bolesti na godisnjem nivou, u razvijenim zemljama je 50 do 70 slucajeva na 100 000 osoba. Na hiljadu stanovnika, od epilepsije boluje njih pet do deset. Ova teska bolest podjednako pogada oba pola, iako u posljednje vrijeme nesto cesce obolijevaju muskarci, jer su izlozeniji povredama mozga (saobracajne nesrece, ratne povrede, tuce i slicno).
Epidemioloske studije epilepsije nijesu sprovedene u Crnoj Gori niti u Srbiji, tako da ne postoje precizni podaci o broju oboljelih. Savez liga za borbu protiv epilepsije Srbije i Crne Gore, organizacija je koja okuplja desetine hiljada oboljelih od ove bolesti. Liga provodi razne vidove edukacije kako bi zajednica bila upoznata o ovoj bolesti i sa medicinskog i socijalnog aspekta se stara o ovim ljudima.
– Veliki broj nasih pacijenata moze potpuno aktivno da ucestvuje u svim procesima rada i u porodicnom funkcionisanju, ali postoji i stigma u nasem narodu prema ovom oboljenju, pa samim tim i prema ovim bolesnicima, koju ja svim srcem zelim da razbijem u radu sa ovakvim pacijentima, kazao je prof. dr Nebojsa Jovic, iz Instituta za neurologiju i psihijatriju za djecu i omladinu u Beogradu, inace predsjednik saveza. S tim ciljem savez je od 2003. godine poceo da organizuje cikluse epileptoloskih skola na podrucju SCG, u skladu sa konceptom Medunarodne lige za borbu protiv epilepsije, koja je promovisala edukaciju terapeuta epileptologa, ljekara koji se bave dijagnostikovanjem i lijecenjem epilepsije. U Podgorici je nedavno odrzana sedma epileptoloska skola, na kojoj je ucestvovao veliki broj ljekara, u prvom redu neurologa, djecijih neurologa, pedijatara, neuroradiologa i psihijatara. Oni na ovakvim strucnim skupovima dolaze do najnovijih informacija koje su vezane za same procese nastanka epilepsije, genetiku (nasljedivanje), dijagnostikovanje i svakako najnovije terapijske koncepte, primjenu najnovijih epileptickih ljekova i drugih postupaka koji se koriste u lijecenju, istakao je prof. dr Jovic. Znacaj epileptoloske skole za Crnu Goru, prema rijecima dr Slavice Vujisic, neurologa u Klinickom centru Crne Gore, je veoma veliki, u smislu razmjene iskustava i novih saznanja od eminentnih strucnjaka iz ove oblasti.
– Skola je zamisljena tako da treba da postoji jedan interaktivan rad i ucesnika i predavaca, a to je model koji je pokazao vece rezultate u kontinuiranoj edukaciji ljekara uopste. Veoma je vazno i prisustvo mladih ljekara, koji na ovakvim edukativnim strucnim skupovima mogu puno da nauce, smatra dr Vujisic.
Postoje barem dva krizna perioda u zivotu sto se tice pojave epilepsije, a to je razvojno doba kod djece i zrelo doba, kod kojeg je registrovano povecanje broja oboljelih.
– Kod starijih osoba, koje prvi put dobiju epilepticki napad, to se vrlo cesto desi u sklopu drugih bolesti, cerebrovaskularnih ili nekih drugih oboljenja, koja se na odredeni nacin manifestuju epileptickim napadima ili su, pak, udruzeni sa pojavom epilepsije, objasnjava prof. dr Jovic. Izvjesno je da je to patologija koja je veoma cesta i koja se odnosi na znacajan broj bolesnika u nasoj zemlji i ona zahtijeva poseban pristup. Zbog toga je od posebne vaznosti stalna edukacija, kako bi se bolje upoznali mehanizami za nastanak epilepsije, dijagnosticki postupci i terapija, koja dovodi do bolje kontrole napada, njihove redukcije ili potpunog suzbijanja. Osnovni cilj je da svi zajedno omogucimo bolji kvalitet zivota te znacajne populacije, jer se boljom kontrolom napada postize da oni budu manje stigmatizovani, manje socijalno izolovani, da mogu da se dobro socijalno integrisu i da njihovo psihosocijalno funkcionisanje bude takvo da mogu da ucestvuju u citavom nizu aktivnosti koje su im ranije bile uskracene, naglasava prof. dr Jovic.
Za lijecenje epilepsije, kod nas se uglavnom primjenjuju takozvani konvencionalni ili stariji antiepilepticki ljekovi, od kojih su najcesce korisceni valproatim, karbamazepim i fenobarbiton. Oni su na nasem trzistu zastupljeni u vise razlicitih formulacija i dostupni su sirokoj populaciji, izdaju se na recept. Novi epilepticki ljekovi su dijelom registrovani u nasoj zemlji i neki od njih se mogu dobiti na teret sredstava Fonda za zdravstveno osiguranje, odnosno nalaze se na pozitivnoj listi ljekova. Ipak, ima i preparata koji se ne refundiraju, a prilicno su skupi, pa iako imaju efikasno dejstvo, nijesu dostupni svim bolesnicima.
– Osim ljekova, efikasan oblik terapije je i neurohirursko lijecenje, koje je kod nas, nazalost, slabije razvijeno, tako da pacijenti sa oblikom epilepsije koja je rezistentna na primjenu antiepileptickih ljekova i gdje bi primjena neurohirurskog lijecenja mogla da bude djelotvorna, prakticno nemaju adekvatnu terapiju. Ovo je jedan od oblika terapije koje treba ponovo razviti u nasim centrima da bi ovakav nacin lijecenja bio dostupniji i nasim bolesnicima, naglasava prof. dr Jovic.

Opasni efekti jake svjetlosti

Refleksna ili fotosenzitivna epilepsija, nastaje usljed uticaja svjetlosnih drazi, bilo jako treperavog sunca, televizije ili video igara, objasnjava prof dr Zarko Martinovic. To je bolest koja se sve vise srece u danasnjem modernom svijetu i koja moze da dovede do ostecenja mozga. Za njeno utvrdivanje potrebno je elektricno ispitivanje mozga. Kod osjetljivih ljudi pri treperavoj svjetlosti moze se, pri odredenim frekvencijama (od 10-15 herca) izazvati praznjenje u elekroincefalogramu, a kod nekih moze doci i do epileptickog napada. Bolest se najcesce javlja kod mladih osoba od sedme do 25. godine zivota, a ako je u porodici bilo slicnih pojava i kasnije. Zato treba mlade osobe upozoriti da vode racuna o tome da se ne izlazu previse jakoj svjetlosti, naglasava prof. dr Martinovic.

Trudnoca mora biti planirana

– Svaka trudnoca kod zene koja boluje od epilepsije, treba da bude planirana zato sto postoje odredeni terapijski postupci kojima se i uz odredene rizicne antiepileptike malformacije ploda mogu svesti prakticno na teorijsku vrijednost, kazala je dr Mira Cukic, neurolog u Klinickom centru Crne Gore. Takav lijek je eftil, tako da svakoj pacijentkinji koja je u generativnom periodu i koja ima seksualne odnose savjetujemo da uzima folnu kiselinu tri puta dnevno po jednu tabletu, jer se na taj nacin sprecavaju kasnije malformacije ploda. Neki antiepileptici mogu da izazovu odredene malformacije ploda. Neobicno je znacajno da dok traje organogeneza bolesnica u pocetku trudnoce uzima folnu kiselinu. Tada je teratogeni rizik antiepileptika oko 0.5 %, istice dr Cukic.

Toksikoloske analize

Po rijecima prof. dr Zarka Martinovica, sa Instituta za mentalno zdravlje u Beogradu i jednog od predavaca epileptoloske skole, toksikoloske analize pacijenta se rade vec kod prvog napada.
Tada se vec moze ustanoviti da li ce bolest prerasti u hronicno stanje. Ukoliko je vec doslo do epi-napada, a nalazi pacijenta su uredni, vjerovatnoca da ce doci do sljedeceg je 22 odsto. Najugrozenije su mlade osobe oko 15. godine starosti, ali ima slucajeva s manifestacijom ove bolesti i prije 15. godine i kasnije, objasnjava prof. dr Martinovic.

Vazno je prevazici strah

Kada se ustanovi bolest, najbitnije je da pacijent odbaci strah od napada, koji je u pocetku prisutan stalno i u svakoj situaciji. Bolesnik se mora suociti sa istinom i steci samopouzdanje. Bitne su redovne kontrole kod neurologa, stalno uzimanje terapije, a preporucljivo je uclanjivanje u epilepticke organizacije, radi razmjene iskustava i detaljnijeg upoznavanja bolesti.

Tanja Boljevic